Als we in de auto zitten, heeft Sara er een handje van om zich uit haar riempjes te wurmen. Als ze zich voor de zoveelste keer uit haar riempjes heeft losgemaakt, roept mamma boos: "Riempjes weer om en snel een beetje!". Een tijdje later huilt Eva. Als mamma haar riem even opzij schuift om Eva op de achterbank haar speentje aan te geven, roept Sara: "Mamma: riempje om!" Tja: wat voor Sara geldt, geldt natuurlijk ook voor mamma!
We gaan met de buurtvereniging naar binnenspeeltuin Balorig. Omdat Sara in haar eentje niet in het klimtoestel durft, gaat pappa mee. Maar alles is natuurlijk op ukkie-hoogte gemaakt, dus stoot pappa binnen de kortste keren hard zijn hoofd. Als pappa vervolgens met een pijn vertrokken gezicht over zijn hoofd wrijft, komt Sara bezorgd aanlopen en vraagt: "Pappa pakot? (kapot)".
Als mamma vanaf de eerste verdieping Ralph roept, roept Sara tegenwoordig vrolijk mee: "Alluf! Alluf!!"
Onze Sara is op zijn zachts gezegd geen grote eter. Als mamma een dagje weg is, eet ze samen met pappa een hapje mee met opa en oma in Baarlo. Als ze naar een paar muizenhapjes niks meer hoeft, zegt ze: "Sara oeffenie, noeg had, pullenbak" en ze schuift haar bordje van zich af.
Als we een weekendje naar Den Haag zijn geweest denken pappa en mamma slim te zijn door rond slaaptijd terug naar huis te vertrekken. We hopen zo dat Sara lekker in de auto in slaap valt. Helaas: we vertrekken rond 9 uur en Sara heeft het grootste deel van de reis terug naar Limburg zichzelf vermaakt met luidkeels zingen van een mengelmoes van kinderliedjes: "Slaap, slaap, kindje! Buiten loope saap! Wiele wiele wage, zage zage! Piepe muis, voorhuis!
